[ Pobierz całość w formacie PDF ]
fascynująca, a zarazem wymagająca prawda, którą objawia nam Chrystus i którą
Jego Kościół niestrudzenie głosi: Kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje,
Mnie przyjmuje (Mt 18, 5). Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście
jednym z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40).
A śmierci ju\ odtąd nie będzie (Ap 21, 4): blask
zmartwychwstania
105. Zwiastowanie przyniesione Maryi przez anioła rozpoczyna się i kończy słowami
budzącymi otuchę: Nie bój się, Maryjo i dla Boga (...) nie ma nic niemo\liwego
(Ak 1, 30. 37). Istotnie, dziewicza Matka w całym swoim \yciu zachowuje pewność,
\e Bóg jest blisko Niej i wspomaga Ją swą troskliwą dobrocią. To samo mo\na
powiedzieć o Kościele, który znajduje schronienie (por. Ap 12, 6) na pustyni w
miejscu, gdzie Bóg poddaje swój lud próbie, ale tak\e objawia nam swą miłość (por.
Oz 2, 16). Maryja jest \ywym słowem pocieszenia dla Kościoła zmagającego się ze
śmiercią. Ukazując nam Syna, zapewnia nas, \e w Nim moce śmierci ju\ zostały
pokonane: Zmierć zwarła się z \yciem i w boju, o dziwy, choć poległ Wódz \ycia,
króluje dziś \ywy 141.
Baranek zło\ony w ofierze \yje ze znamionami męki w blasku zmartwychwstania.
Tylko On jeden panuje nad wszystkimi wydarzeniami historii: łamie jej pieczęcie
(por. Ap 5, 1-10) i utwierdza w czasie i poza czasem władzę \ycia nad śmiercią.
W nowym Jeruzalem , to znaczy w nowym świecie, ku któremu zmierzają dzieje
ludzkości, śmierci ju\ odtąd nie będzie. Ani \ałoby, ni krzyku ni trudu ju\ [odtąd] nie
będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły (Ap 21, 4).
Podą\ając z ufnością do nowego nieba i nowej ziemi (por. Ap 21, 1) jako lud
pielgrzymujący, lud \ycia i dla \ycia, kierujemy ufne spojrzenie ku Tej, która jest dla
nas znakiem pewnej nadziei i pociechy 142.
O Maryjo,
jutrzenko nowego świata,
Matko \yjących,
Tobie zawierzamy sprawę \ycia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z trudnościami \ycia,
mę\czyzn i kobiet ofiary nieludzkiej przemocy,
starców i chorych zabitych przez obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna
potrafili otwarcie i z miłością głosić
ludziom naszej epoki
Ewangelię \ycia.
Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością
w całym \yciu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,
aby mogli budować,
wraz z wszystkimi ludzmi dobrej woli,
cywilizację prawdy i miłości
na cześć i chwałę Boga Stwórcy,
który miłuje \ycie.
W Rzymie, u Zw. Piotra, dnia 25 marca 1995, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego,
w siedemnastym roku mego Pontyfikatu.
Jan Paweł II, papie\
[ Pobierz całość w formacie PDF ]