[ Pobierz całość w formacie PDF ]

-Amy, wyobraz
sobie, że Dennis spotyka się nie z Sharon, tylko z inną dziewczyną, której
albo nie znasz, albo jest ci całkowicie obojętna.
-Zbyt piękne, żebym mogła to sobie wyobrazić.
-Niekoniecznie. Twoje szanse wcale nie musiałyby być przez to większe.
-Jak to?
-No bo przecież gdyby był zakochany w tej swojej dziewczynie, pozostawałby poza twoim
zasięgiem - wyjaśniła.
-Rozumiem, chciałaś mi po prostu jak najdelikatniej dać do zrozumienia, że Dennis kocha
Sharon.
-Nie, nie wiem, czy ją kocha - sprostowała.
-A jak myślisz? - zapytałam.
-Amy, to ty spędzasz z nimi ostatnio mnóstwo czasu. Jeśli ty tego nie wiesz, to skąd, na
miłość boską, ja mam to wiedzieć?
Skłamałabym, gdybym powiedziała, że nie zastanawiałam się, czy Dennis jest zakochany w
Sharon. Zastanawiałam się nad tym równie często, jak nad tym, czy ona kocha się w nim.
Miałam nawet sposobność, żeby się tego dowiedzieć. Kiedy rozmawialiśmy o moim zerwaniu
z Pitem, powiedziałam, że postanowiłam przestać się z nim spotykać, ponieważ
uświadomiłam sobie, że nie jestem w nim zakochana i prawdopodobnie nigdy nie będę.
Słysząc to, Sharon pokiwała głową ze zrozumieniem.
Wiedziałam, że nie trafi mi się lepsza okazja do zapytania jej o uczucia do Dennisa, mimo to
nie wykorzystałam jej. Nie jestem pewna, czego obawiałam się bardziej - wzbudzenia jej
podejrzeń czy usłyszenia, że jest w nim po uszy zakochana.
Będąc z nimi, obserwowałam ich bacznie, wyczulona na wszelkie przejawy uczuć -
pocałunki, trzymanie się za ręce, czułe szepty. Byli w tym bardzo powściągliwi, ale to -
tłumaczyłam sobie - niczego nie dowodziło. Sharon dostrzegła, że jestem ostatnio dosyć
smutna i przypisywała to rozstaniu z Pitem, mogła więc umówić się z Dennisem, że będą
unikać w moim towarzystwie czułych gestów.
Tak się nad tym zamyśliłam, że na chwilę zapomniałam, że po przeciwnej stronie stołu siedzi
mama.
-Przepraszam - rzuciłam.
-Nie szkodzi. Pamiętasz, jak ci powiedziałam, że wtedy w szpitalu, wydawało mi się, że ty i
Dennis jesteście parą.
Uśmiechnęłam się smutno.
-Pamiętam. Okropnie się na ciebie zdenerwowałam.
-No i nie dałaś mi dokończyć.
-Czego - zdziwiłam się.
-Posłuchaj, Amy, nie chcę, żebyś się sugerowała tym, co teraz usłyszysz. Wiedz, że mogę się
mylić... - Przerwała, jakby się wahała, czy powiedzieć to, co zamierzała. - Otóż wtedy miałam
wrażenie, że Dennis jest tobą zainteresowany. - Popatrzyła na mnie i natychmiast się
zastrzegła: - Ale powtarzam, to było wrażenie i nie powinnaś z tego wyciągać żadnych
wniosków. Wspomniałam o nim tylko dlatego, że chciałabym cię zapytać, czy ty dostrzegłaś
jakieś oznaki zainteresowania twoją osobą. Czy...
-Mamo, Dennis nie jest świnią, która za plecami swojej dziewczyny podrywa jej przyjaciółkę!
-Nie denerwuj się tak. Nie podejrzewałam go o coś takiego.
-Jeśli chcesz wiedzieć, to owszem, czasami wydaje mi się, że patrzy na mnie jakoś tak inaczej
niż na zwykłą koleżankę, ale zrozum, ja jestem w nim zakochana, więc mogę widzieć to,
czego nie ma. Tak się dzieje z zakochanymi ludz
mi, prawda?
-Czasami - odparła matka.
-Widzisz, gdyby nie był chłopakiem Sharon, mogłabym mu dać jakiś sygnał, że mi się
podoba, a tak nie mogę zrobić nic, zupełnie nic.
-Zawsze coś można zrobić.
-Co, mam się przyznać Sharon, że kocham się w jej chłopaku?
-No, jest to jedna z możliwości.
-Myślisz, że po czymś takim nasza przyjaz
ń by przetrwała?
-Nie wiem. Jeśli jest to prawdziwa przyjaz
ń, to wydaje mi się, że tak. Ale pamiętaj, Amy, ja
nie powiedziałam ci, że masz to zrobić, powiedziałam tylko, że jest to jedna z możliwości.
-A jakie widzisz jeszcze?
-Możesz porozmawiać z Dennisem.
-Oszalałaś?! To byłoby nieuczciwe wobec Sharon.
-Nie złość się tak na mnie. Próbuję ci wyliczyć różne możliwości, nie oceniając, która jest
lepsza, a która gorsza.
-Ta w każdym razie odpada - powiedziałam bez namysłu.
-Możesz jeszcze - ciągnęła mama - spróbować ograniczyć spotkania z Sharon i Dennisem,
przynajmniej dopóty, dopóki będziesz w stanie zapanować nad swoimi uczuciami.
-Myślałam o tym - przyznałam.
Po każdym spotkaniu z nimi, kiedy czułam, że Dennis fascynuje mnie coraz bardziej,
obiecywałam sobie, że następnym razem, kiedy zaproponują mi wspólne spędzenie czasu,
wykręcę się pod byle pretekstem. Ale następnego dnia myślałam już tylko o tym, żeby
zobaczyć go jak najszybciej.
-I co? - spytała mama.
-Wiem, że to by było chyba najlepsze wyjście, ale trudno mi je zrealizować - wyjaśniłam
dosyć oględnie, ale mamie najwyraz
niej to wystarczyło.
-Rozumiem - powiedziała. - Możesz zrobić jeszcze jedno - dodała po chwili. - Zostawić
wszystko tak, jak jest, tylko, na ile cię znam, nie wytrzymasz tego długo. Tych wyrzutów
sumienia z powodu nielojalności wobec Sharon, lęku, że zdradzisz się gestem, słowem czy
spojrzeniem, tych ukłuć zazdrości za każdym razem, kiedy zobaczysz, jak Dennis obejmie
Sharon albo ją pocałuje... Nie wspomnę już o tym, że wcześniej czy póz
niej zniszczy to waszą
przyjaz
ń, nawet jeśli ona nigdy się nie dowie, że kochasz się w jej chłopaku.
Miała rację. Na dłuższą metę nie zniosłabym tego. Wiedziałam, że tak dłużej być nie może.
Będę musiała coś z tym zrobić. I zrobię, zadecydowałam.
Ale nie jutro. Jutro pójdę jeszcze na sylwestrową imprezę do Dennisa, a potem coś
postanowię.
14
Dziesięć! Dziewięć!
W domu wypełnionym dotąd muzyką, śmiechami i innymi odgłosami zabawy, zrobiło się
spokojniej. Wszyscy głośno odliczali ostatnie sekundy starego roku, wszyscy poza mną. Ja
patrzyłam na Dennisa, pewna, że w takim momencie nikt tego nie zauważy.
-Osiem! Siedem!
Wiedziałam, że jakąkolwiek podejmę decyzję, już wkrótce nie będę miała okazji na niego
patrzeć, chciałam więc korzystać, póki mogłam.
-Sześć! Pięć! - zawołali wszyscy chórem.
Tylko ja milczałam... Nie, nie tylko ja; tym razem również Dennis nie otworzył ust.
Obrócił nieco głowę i nasze spojrzenia się spotkały.
-Cztery! Trzy!
Gdyby nie to, że słyszałam odliczanie, nigdy bym nie uwierzyła, że patrzyliśmy na siebie
tylko przez dwie sekundy; wydawało mi się, że trwało to całą wieczność.
-Dwa! Jeden!
Potem podniosły się okrzyki. Jakiś stojący koło mnie dryblas, na którego wcześniej nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]